Zondagmiddag 8 januari 2017 hebben Utrechters linten gespannen in het Markiezenbos van Amelisweerd, om de enorme impact van de verbreding van de A27 te laten zien. De linten hangen op vijfentwintig meter aan beiden kanten van de A27, de ruimte waarbinnen bomen gekapt of aangetast worden. Mogelijk sneuvelen er (op termijn) ook bomen buiten deze zone.
Grote impact op het bos
John Buitink (Kerngroep Ring Utrecht) en Bea Groen (Vrienden van Amelisweerd) gaven belangstellenden een rondleiding door het Markiezenbos om een en ander uit te leggen. Zij lieten de oude bomen in dit bosgedeelte zien, lichtten de effecten toe op bijvoorbeeld de grondwaterstand en gingen in op het zgn. ‘dak op de bak’. Dit is een betonnen plaat van 249 meter lang, die over de verbrede A27 komt te liggen.
De plaat, die een paar meter hoger komt te liggen dan het bos, zal geen bomen kunnen dragen, en is dus op geen enkele manier een compensatie voor boomkap. Ook moet er nog een helling worden ontworpen om het hoogteverschil te kunnen overbruggen.
In zijn inleiding gaf John Buitink aan dat verbreding tégen een rechterlijke uitspraak uit de jaren 80 indruist. Daarin is namelijk vastgelegd dat de A27 niet breder mag zijn dan de huidige betonnen bak. In de video zie je een impressie van de middag en de rondleiding, die begon met een kranslegging in het Markiezenbos: Voor meer dan 700 bomen, laat ze niet vallen!
—
Geschreven en gefilmd voor de Vrienden van Amelisweerd, gepubliceerd (artikel + video) op 10 januari 2017, o.a. overgenomen door Milieucentrum Utrecht.
—
Drie weken na deze actie werd bekend dat Bea Groen onverwacht is overleden. Zij was bedenker en organisator van deze actie en vaste strijder voor het landgoed bij de Vrienden van Amelisweerd. Ze volgde de ontwikkelingen op Amelisweerd en Rhijnauwen en schreef daar regelmatig over op de website en Facebookpagina van de Vrienden. Ze heeft door de jaren heen diverse rondleidingen verzorgd en lezingen gegeven over de cultuur en natuur van Amelisweerd en Rhijnauwen. Ze zorgde voor verdieping van de historie en gaf tijdens excursies de landgoedbewoners een gezicht. Haar passie en doorzettingsvermogen waren altijd onmiskenbaar.
Vanuit Bea’s expertise over ecologie en geschiedenis van de Utrechtse landgoederen, schreef zij in eigen beheer het boek ‘Amelisweerd & Rhijnauwen | Wandelen en verkennen van heden en verleden’ (Bea Groen, 2015).
Daarmee wist zij de bijzondere natuur van de landgoederen en haar bewoners door de eeuwen heen op een mooie en unieke manier te verbinden. Zij heeft daarmee een zeer waardevolle bijdrage geleverd aan het behoud van de Utrechtse landgoederen. Bea was een bijzondere collega; ik zal haar inbreng missen.
Olivier Beens 
